مراسم سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی در روز 5 شهریور در خاوران برگزار خواهد شد در این مراسم شرکت کنیم
کشتار سال 67، به دستور شخص خمینی، نمادی از وحشیگری و بربریت / زینت میرهاشمی
در سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی در سال 67، یاد عاشقان بی قراری را گرامی می داریم که در فراسوی قامت بلند آرزوهای خویش، زمزمه های شب را با جان شکنجه شده و خونین خود شکافتند. اگر سال 67 نمادی از وحشیگری و بربریت جمهوری اسلامی است، به درستی می توان گفت همین سال نماد یک دوره از تاریخ سرشار از شجاعت، ایستادگی و نه گفتن به ارتجاع در بیدادگاهها و سیاهچالهای رژیم است.
هنوز ابعاد هولناک جنایت اتفاق افتاده در زندانها به درسی روشن نشده است. هنوز واژه ها قادر به بیان آنچه که گذشت، نیستند. سینه سوراخ شده عاشقان هنوز سیل بند واژگان را سوراخ نکرده است. ماه در برابر اعدامهای دسته جمعی و شبانه شرمگین است و هنوز از اعدامهای دسته جمعی و شبانه که در زیر نورش شده است حکایتها دارد. زندانیان از بند رسته در آن دوران بخشی از شاهدانی هستند که می توانند این شقاوت را به تصویر بکشانند. اما این تصویر در بیان رنج و شکنج جان باختگان کامل نیست.
دختران نوجوان که در معیارهای امروزی کودک به حساب می آیند بعد از تحمل شکنجه های فراوان در شب قبل از اعدام خشونت و تجاوز جنسی تحت عنوان «ازدواج» را باید تحمل می کردند. زنانی که در مدت گذراندن محکومیت خود، مورد تجاوز جنسی قرار می گرفتند. با آنان مانند زنان برده رفتار شده است. با آنان همانند کنیزانی که در جنگ به دست آورده اند و هر نوع خشونتی را بر آنان حلال می دانستند، رفتار می کردند. شکنجه و چوبه های دار و تجاوز آنقدر عظیم بود که موجب مخالفت منتظری و خودیهایشان شد. طوری که منتظری از خمینی خواست که کمی با رحمانه تر با زنان رفتار کنند.
ابعاد شکنجه و خشونت اعمال شده آنقدر عظیم است که نگارش آن به بلندای تاریخ مبارزه مردم ایران علیه بیدادگری می رسد. هر روز، هر لحظه، هر سال و هر ماه باید با صدای بلند این جنایت هولناک را فریاد زد. آنقدر فریاد می زنیم تا روزی که عاملان چنین جنایتی پرده از راز جنایتشان بردارند.
قتل عام زندانیان در سال 67 به دستور مستقیم خمینی انجام شد. تمام کسانی که در حکومت بودند از وقوع چنین جنایتی با خبر بودند.
در وصف لاجوردی،جلاد اوین، محمد علي اماني، دبير هيات اجرايي حزب موتلفه اسلامي در گفتگو با خبرنگار ایسنا (شنبه 31 مرداد) از دستور مستقیم خمینی برای کشتن زندانیان سیاسی بعد از عملیات فروغ جاویدان می گوید.
امانی می گوید: «اما حضرت امام (ره) در قضيه‌ي عمليات مرصاد و آن حكمي كه در ارتباط با جريان نفاق درون زندان دادند، نشان دادند كه از عملكرد قوه‌ي قضاييه و آزادسازي منافقين راضي نيستند. البته آن حكم از لحاظ امنيتي سري است و نمي‌توان مفاد آن را بيان كرد.» حکم خمینی کشتن و رحم نکردن به زندانیان بود.
وارثان خمینی، بعد از نزدیک به دو دهه همچنان از این جنایت دفاع می کنند. پشت مرده خمینی سنگر گرفته و حرفهای خمینی را به زبان امروری خود بیان می کنند.اول شهریور 83
در سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی در سال 67، یاد عاشقان بی قراری را گرامی می داریم که در فراسوی قامت بلند آرزوهای خویش، زمزمه های شب را با جان شکنجه شده و خونین خود شکافتند. اگر سال 67 نمادی از وحشیگری و بربریت جمهوری اسلامی است، به درستی می توان گفت همین سال نماد یک دوره از تاریخ سرشار از شجاعت، ایستادگی و نه گفتن به ارتجاع در بیدادگاهها و سیاهچالهای رژیم است.
هنوز ابعاد هولناک جنایت اتفاق افتاده در زندانها به درسی روشن نشده است. هنوز واژه ها قادر به بیان آنچه که گذشت، نیستند. سینه سوراخ شده عاشقان هنوز سیل بند واژگان را سوراخ نکرده است. ماه در برابر اعدامهای دسته جمعی و شبانه شرمگین است و هنوز از اعدامهای دسته جمعی و شبانه که در زیر نورش شده است حکایتها دارد. زندانیان از بند رسته در آن دوران بخشی از شاهدانی هستند که می توانند این شقاوت را به تصویر بکشانند. اما این تصویر در بیان رنج و شکنج جان باختگان کامل نیست.
دختران نوجوان که در معیارهای امروزی کودک به حساب می آیند بعد از تحمل شکنجه های فراوان در شب قبل از اعدام خشونت و تجاوز جنسی تحت عنوان «ازدواج» را باید تحمل می کردند. زنانی که در مدت گذراندن محکومیت خود، مورد تجاوز جنسی قرار می گرفتند. با آنان مانند زنان برده رفتار شده است. با آنان همانند کنیزانی که در جنگ به دست آورده اند و هر نوع خشونتی را بر آنان حلال می دانستند، رفتار می کردند. شکنجه و چوبه های دار و تجاوز آنقدر عظیم بود که موجب مخالفت منتظری و خودیهایشان شد. طوری که منتظری از خمینی خواست که کمی با رحمانه تر با زنان رفتار کنند.
ابعاد شکنجه و خشونت اعمال شده آنقدر عظیم است که نگارش آن به بلندای تاریخ مبارزه مردم ایران علیه بیدادگری می رسد. هر روز، هر لحظه، هر سال و هر ماه باید با صدای بلند این جنایت هولناک را فریاد زد. آنقدر فریاد می زنیم تا روزی که عاملان چنین جنایتی پرده از راز جنایتشان بردارند.
قتل عام زندانیان در سال 67 به دستور مستقیم خمینی انجام شد. تمام کسانی که در حکومت بودند از وقوع چنین جنایتی با خبر بودند.
در وصف لاجوردی،جلاد اوین، محمد علي اماني، دبير هيات اجرايي حزب موتلفه اسلامي در گفتگو با خبرنگار ایسنا (شنبه 31 مرداد) از دستور مستقیم خمینی برای کشتن زندانیان سیاسی بعد از عملیات فروغ جاویدان می گوید.
امانی می گوید: «اما حضرت امام (ره) در قضيه‌ي عمليات مرصاد و آن حكمي كه در ارتباط با جريان نفاق درون زندان دادند، نشان دادند كه از عملكرد قوه‌ي قضاييه و آزادسازي منافقين راضي نيستند. البته آن حكم از لحاظ امنيتي سري است و نمي‌توان مفاد آن را بيان كرد.» حکم خمینی کشتن و رحم نکردن به زندانیان بود.
وارثان خمینی، بعد از نزدیک به دو دهه همچنان از این جنایت دفاع می کنند. پشت مرده خمینی سنگر گرفته و حرفهای خمینی را به زبان امروری خود بیان می کنند.اول شهریور 83